Gniewne popołudnia (04): Tęskniłeś, a były obok!

Autor: Dominik Szcześniak

Kultura gniewu - wypieszczone edytorsko dziecko Jarosława Składanka - swoją konsekwentną promocją komiksu polskiego potrafiło zarazić innych edytorów. Jednoosobowa instytucja przez pewien czas robiła regularne skoki w bok, pukając do drzwi innych wydawców i na spółę publikując przeróżne komiksy. Efekty współpracy z Graficonem, Centrum Komiksu i Zin-Zin Press bywały różne, ale jedno jest pewne: nad wszystkimi wspólnymi publikacjami unosił się estetyczny duch wypracowanych przez kulturę gniewu patentów.

Marylin Manson w zeszytówce i manga

Antologia "Manga po polsku" została przygotowana pod dyktando oficyny Składanka - ściągnął doń niemal tę samą śmietankę artystyczną, co przy poprzednich tego typu publikacjach. Jacek Frąś, Dennis Wojda, Jakub Rebelka, Ryszard Dąbrowski, Janek Koza, Benedykt Szneider utrzymali poziom z antologii żbikowskich, jednak całościowo pomysł ukazania mangi po polsku okazał się chybiony. Lepiej poszło z zeszytówkami, które mimo niedawnych tęsknot za nimi, cały czas trzymały się dobrze, a wykonaniu duetu kg/ Zin-Zin Press nawet bardzo dobrze. W 2002 roku kooperacja ówczesnych "gigantów" (w zakresie zapału, ilości pomysłów i sposobów ich realizacji) zaowocowała wydrukowaniem małoformatowych "Doktora Bryana" i "Diefenbacha". Choć kooperacje konwentowe i publikacje chociażby w "AQQ" mogły wywołać u czytelników wrażenie rychłego nadejścia wspólnego albumu Benedykta Szneidera i Jakuba Rebelki, los sprawił, że zadebiutowali oddzielnie. Z dwóch zeszytówek zdecydowanie lepiej zaprezentował się "Doktor Bryan". Komiks ten czyta się w mgnieniu oka, a jego rozbuchaną formę niejeden twórca upchałby na 5 planszach i puścił do druku w xero-zinie. I chyba właśnie to rozbuchanie i oddanie się rytmowi narracji podkreślanej przez całostronicowe kadry wywiera w "Doktorze" największe wrażenie. Po latach historyjka ta wciąż prezentuje się wyśmienicie, a obserwowanie rozwoju Rebelki i tych jego pięknie brzydkich grafik jest najczystszą przyjemnością dla tych, którzy cenią sobie tzw. "komiks artystyczny". Podobny gatunkowo, mroczny "Diefenbach" z gościnnym występem Marylina Mansona na okładce, określony został przeze mnie w jednym ze starych numerów kserowanego "Ziniola" mianem falstartu albumowego, posiadającego potencjał, ale nie wykorzystujący go w 100 procentach. Jak próba prezentacji artystycznego podejścia do komiksu sprawdza się jednak całkiem nieźle.

Kolejną kooperacją z Zin-Zin Pressem był "Redaktor Szwędak czyli sztuka wywiadu" Ryszarda Dąbrowskiego, album zbierający perypetie tytułowego obleśnego dziennikarzyny Podobnie, jak wydane w 2003 roku "Niezwykłe przygody braci Kowalskich" był to ukłon w stronę komiksu anarchizującego i pro-ekologicznego. Bunt na łamach kultury trwał więc w najlepsze, a uzyskawszy wsparcie ze strony artystycznych komiksów, próbujących podejść do medium nie tylko za pomocą głupich żartów o pierdzeniu, czy prostackich rysunków, powodował, że produkcje oficyny były jednymi z najlepszych na rynku. A najlepsze miało dopiero nadejść. W bogatym, w pewnym stopniu już omówionym roku 2003 i latach następnych... 

Ciąg dalszy nastąpi...