Josh Jaffe przeżywa kryzys wieku średniego. Nie ma pracy, ma beznadziejny seks z żoną, dnie spędza na oglądaniu pornosów (ulubiony, superbohaterski, nie sprawdzałem, czy faktycznie istnieje: Cockman and Titgirl) i onanizowaniu się. Boli go kolano i plecy. Ma powiększoną prostatę, hemoroidy i refluks.
Autorzy bombardują nas takimi informacjami, które przedstawia w pierwszej osobie Josh-narrator w pierwszym rozdziale komiksu duetu Kripke/Higgins. Scenarzysta, Eric Kripke, zawsze chciał napisać komiks dla Vertigo. Szczerze wyznaje we wstępie do wydania zbiorczego Jacked (sześć rozdziałów), że tak jak Josh przechodził kryzys wieku średniego. Dla niego lekarstwem było napisanie komiksu, dla Josha… tytułowy jacked, czyli coś w stylu legalnego dopalacza, po którym Joshowi przybywa x25 do wszystkich zmysłów.
Dla czytelników komiksów z kryzysem wieku średniego lekarstwem może być na przykład przeczytanie pierwszego rozdziału Jacked i decyzja, czy chcą być takim łysiejącym grubaskiem sprzed lustra, czy faszerującym się chemią bohaterem dla własnych dzieci, czy kimś jeszcze innym.
Myślę, że każdy, kto przeczyta pierwszy rozdział Jacked, będzie czytał dalej. Okładki kolejnych zeszytów są autorstwa Glenna Fabry’ego i chyba każdy wie na co stać tego rysownika. Warstwa graficzna samej historii w wykonaniu Higginsa ma w sobie dalekie echa Crumba (zwłaszcza w portrecie Josha), choć ogólnie atmosfera ujawniania słabości i mizantropia głównego bohatera przepychają myśli bardziej w stronę Pekara (z tą różnicą, że biograficzność i własne doświadczenia zostają przez Kripkego całkowicie schowane na poziomie konstruowania opowieści). To dobre wzorce, ale nie sugerujcie się nimi aż tak bardzo, bo Jacked po pierwszym zeszycie i tak zapowiada się na coś zupełnie innego.
(Kuba Jankowski)
"Jacked" #1. Scenariusz: Eric Kripke. Rysunki: John Higgins. Wydawca: DC Vertigo, styczeń 2016
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz