W pierwszym Flinchu bywało różnie, w drugim też. Do tego stopnia, że podczas lektury każdej z zamieszczonych tu krótkich form należy co chwila zerkać na okładkę i przypominać sobie, że jest to "the Vertigo horror anthology".
Maggie and her microscope to wciąż mało horrorowy, ale najlepszy szorciak w tym numerze. Rzecz o małej dziewczynce z autyzmem i o jej zbawiennym wpływie na wyleczenie pewnej plagi. To raptem kilka stron, ale treści w nich dużo - spore ilości dialogów Deana Mottera Bill Sienkiewicz poupychał na planszach w dość rygorystyczny sposób: dzieląc je na szesnaście kadrów. Czytelnych, ekspresyjnych i komunikatywnych. Dodatkowym plusem tej mocnej historii są kolory jednej z najlepszych kolorystek Vertigo - Sherilyn van Valkenburgh.
Porządna historia rozpoczynająca drugi zeszyt serii zostaje zrównoważona beznadziejną, niepotrzebnie śmieszkującą i narysowaną w sposób nieprzystający do antologii komiksów grozy opowiastką Boba Fingermana i Pata McEowna. Kompletna strata czasu.
Natomiast finał to solidna robota duetu Azzarello/Risso. Food chain to takie 100 bullets w pigułce. Komiks bez rozmachu, kameralny, gliniarsko-gangstersko-podsłuchowy, ale zrealizowany z wyczuciem i trzymający w napięciu. Azzarello - fachowiec od dialogów. Risso - na swoim stałym wysokim poziomie oraz (prawdopodobnie) w swoim żywiole.
Wciąż mam mieszane uczucia co do zeszytowych antologii, które według redaktorów zdają się być przyrządzane na zasadzie przykrywania wybitnymi nazwiskami kiepskich historii i wśród rzeczywiście świetnych kawałków przemycania typowych odrzutów, na które szkoda papieru.
"Flinch" #2. Scenariusz: Dean Motter, Bob Fingerman, Brian Azzarello. Rysunki: Bill Sienkiewicz, Pat McEown, Eduardo Risso. Wydawca: DC Vertigo, lipiec 1999
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz