Jeff Lemire opowiada historię niewidzialnego człowieka, więc wszelkie wycieczki porównawcze do H.G. Wellsa są usprawiedliwione. Oto niejaki John Griffen (kiedyś podobno naukowiec) przyjeżdża do Large Mouth i mimo tego, że nie szuka towarzystwa, w pewien sposób zaprzyjaźnia się z Vickie. Griffen owinięty jest w bandaże i nosi gogle.
Ta prosta historia dzieje się w małym miasteczku, „Home of the World’s Biggest Bass. Population 754”. Nie ma tu zbyt wiele do roboty, więc kiedy zjawia się nieznajomy, z miejsca staje się obiektem zainteresowania. Z powodu utrzymywanej wokół siebie aury tajemniczości, zainteresowanie wkrótce ewoluuje w kilku kierunkach i dzieli mieszkańców Large Mouth. W takiej atmosferze dalszy rozwój wypadków jest raczej przewidywalny (jakaś tragedia, jakieś duchy z przeszłości ścigające Griffena, etc.) i Lemire nie zaskakuje niczym specjalnym. Jest jednak coś, co sprawia, że ten komiks Lemire’a, choć nie wciąga jak Essex County i nie wali w łeb jak Czarny Młot, zaciekawia i na czas lektury satysfakcjonuje.
The Nobody nie ukazywał się w częściach, w „zeszytówkach”, i chociaż jest podzielony na rozdziały, to jednak nie wybieram żadnego konkretnego, żeby zwrócić na niego Waszą uwagę. Elementy, które zdobią The Nobody, to mniejsze całości: wizualna klamra, która pokazuje nicniedzianie się w Large Mouth (koniecznie porównajcie sobie pierwszą i ostatnią stronę komiksu; koniecznie zwróćcie uwagę, jak między pierwszą i ostatnią planszą sygnalizuje się zmianę pór roku!); okładki kolejnych rozdziałów, które nawiązują do taniej literatury grozy; pomysł Griffina na morderstwo doskonałe; kilka świetnych kompozycji plansz, które pięknie wpływają na nasze doświadczenie z lektury (np. te z elementem powiększonych „oczu” różnych postaci, z których zbliżeń tworzą się pełne napięcia sekwencje), etc.
Komiks zdaje się napisany i opowiedziany „nijako”, bo jest o nikim. Poszukajcie jednak na planszach detali i chłońcie atmosferę małego miasteczka. Być może tyle wystarczy, żeby dobrze wspominać pobyt w Large Mouth, „Home of the World’s Biggest Bass. Population 754”.
Ta prosta historia dzieje się w małym miasteczku, „Home of the World’s Biggest Bass. Population 754”. Nie ma tu zbyt wiele do roboty, więc kiedy zjawia się nieznajomy, z miejsca staje się obiektem zainteresowania. Z powodu utrzymywanej wokół siebie aury tajemniczości, zainteresowanie wkrótce ewoluuje w kilku kierunkach i dzieli mieszkańców Large Mouth. W takiej atmosferze dalszy rozwój wypadków jest raczej przewidywalny (jakaś tragedia, jakieś duchy z przeszłości ścigające Griffena, etc.) i Lemire nie zaskakuje niczym specjalnym. Jest jednak coś, co sprawia, że ten komiks Lemire’a, choć nie wciąga jak Essex County i nie wali w łeb jak Czarny Młot, zaciekawia i na czas lektury satysfakcjonuje.
The Nobody nie ukazywał się w częściach, w „zeszytówkach”, i chociaż jest podzielony na rozdziały, to jednak nie wybieram żadnego konkretnego, żeby zwrócić na niego Waszą uwagę. Elementy, które zdobią The Nobody, to mniejsze całości: wizualna klamra, która pokazuje nicniedzianie się w Large Mouth (koniecznie porównajcie sobie pierwszą i ostatnią stronę komiksu; koniecznie zwróćcie uwagę, jak między pierwszą i ostatnią planszą sygnalizuje się zmianę pór roku!); okładki kolejnych rozdziałów, które nawiązują do taniej literatury grozy; pomysł Griffina na morderstwo doskonałe; kilka świetnych kompozycji plansz, które pięknie wpływają na nasze doświadczenie z lektury (np. te z elementem powiększonych „oczu” różnych postaci, z których zbliżeń tworzą się pełne napięcia sekwencje), etc.
Komiks zdaje się napisany i opowiedziany „nijako”, bo jest o nikim. Poszukajcie jednak na planszach detali i chłońcie atmosferę małego miasteczka. Być może tyle wystarczy, żeby dobrze wspominać pobyt w Large Mouth, „Home of the World’s Biggest Bass. Population 754”.
(Kuba Jankowski)
"The Nobody". Autor: Jeff Lemire. Wydawca: DC Vertigo, lipiec 2009.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz