"Aspirine" to dopełnienie historii zaprezentowanej w wydanym pod koniec 2015 roku "Wampirze" - komiksie, zalecanym do nabycia przez czytelników lubiących inteligentne, zabawne opowieści. "Aspirine" to podobny kaliber.
Ten utrzymany w konwencji humorystyczno-romantycznej komiks opowiada o kulturalnym wampirze Fernandzie i jego przyjaciołach zamieszkujących magiczne Wilno. Kogo tu nie ma? Mandragora, człowiek-drzewo, ponętne wampirzyce, golem, a nawet laskołak, czyli gość, który wpadając na kobietę która mu się podoba – zamienia się w wilka. I dopóki się nie pocałuje po francusku, nie może odzyskać ludzkiego wyglądu.
Ten niekonwencjonalny zestaw postaci zostaje wmiksowany przez Sfara w fabułę, opływającą w humor, miłość i szczyptę grozy. Zdecydowanie dominują relacje damsko-męskie, bo większość bohaterów i bohaterek jest wyjątkowo kochliwa. Sfar znalazł jednak miejsce również dla lekkiego moralitetu dotyczącego akceptacji odmienności. Przez karty pierwszych rozdziałów komiksu przebiegają łowcy – czyli ludzie „głupi, źli i uzbrojeni”, urządzający sobie polowanie na czarownice, nie bacząc na fakt, że te czarownice są niegroźne, a niejednokrotnie wręcz bardzo życzliwe i skore do pomocy. Sfar z niedowierzaniem spogląda na ten irracjonalny strach, prowadzący do nienawiści.
Graficznie ten komiks jest nieco szalony. Znaleźć w nim można mnóstwo małych rysunków, często sprawiających wrażenie zrobionych w pośpiechu, szkicowych, bardzo umownych, a jednak całościowo wytwarzających świetne wrażenie. Finał opowieści - niezwykle erotyczny monolog Edmundo, wampira z Hawany - umownością kreski przywodzi na myśl niedokończone formy Sfara opublikowane w "Ostatkach".
"Aspirine" to bezwzględnie jeden z najlepszych, najinteligentniejszych i najzabawniejszych komiksów 2015 roku. Ale czy mogło być inaczej? Sfar to przecież jeden z najgenialniejszych twórców komiksu, jacy stąpali i stąpają po ziemi. Rozumie to medium, jak mało kto.
Ten utrzymany w konwencji humorystyczno-romantycznej komiks opowiada o kulturalnym wampirze Fernandzie i jego przyjaciołach zamieszkujących magiczne Wilno. Kogo tu nie ma? Mandragora, człowiek-drzewo, ponętne wampirzyce, golem, a nawet laskołak, czyli gość, który wpadając na kobietę która mu się podoba – zamienia się w wilka. I dopóki się nie pocałuje po francusku, nie może odzyskać ludzkiego wyglądu.
Ten niekonwencjonalny zestaw postaci zostaje wmiksowany przez Sfara w fabułę, opływającą w humor, miłość i szczyptę grozy. Zdecydowanie dominują relacje damsko-męskie, bo większość bohaterów i bohaterek jest wyjątkowo kochliwa. Sfar znalazł jednak miejsce również dla lekkiego moralitetu dotyczącego akceptacji odmienności. Przez karty pierwszych rozdziałów komiksu przebiegają łowcy – czyli ludzie „głupi, źli i uzbrojeni”, urządzający sobie polowanie na czarownice, nie bacząc na fakt, że te czarownice są niegroźne, a niejednokrotnie wręcz bardzo życzliwe i skore do pomocy. Sfar z niedowierzaniem spogląda na ten irracjonalny strach, prowadzący do nienawiści.
Graficznie ten komiks jest nieco szalony. Znaleźć w nim można mnóstwo małych rysunków, często sprawiających wrażenie zrobionych w pośpiechu, szkicowych, bardzo umownych, a jednak całościowo wytwarzających świetne wrażenie. Finał opowieści - niezwykle erotyczny monolog Edmundo, wampira z Hawany - umownością kreski przywodzi na myśl niedokończone formy Sfara opublikowane w "Ostatkach".
"Aspirine" to bezwzględnie jeden z najlepszych, najinteligentniejszych i najzabawniejszych komiksów 2015 roku. Ale czy mogło być inaczej? Sfar to przecież jeden z najgenialniejszych twórców komiksu, jacy stąpali i stąpają po ziemi. Rozumie to medium, jak mało kto.
Komiks można nabyć tutaj: Sklep wydawcy, Sklep. Gildia.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz