Kibicujemy (221)

Autor: Dominik Szcześniak Kibicujcie Otoczakowi! Autor bardzo rzadko bywa wylewny, dlatego z tym większą przyjemnością zapraszam do dzisiejszego odcinka kibicowania. Otoczak odpowiada w nim na kilka ważnych pytań - głównie dotyczących jego najnowszego komiksu, zatytułowanego "Bi Bułka 3: Bi Bułka i Profesor Sztuka" - ale również kilka pytań zadaje...

Dzień dobry.

Uprzejmie informuję, że rozsadziłem dotychczasową formułę Bibuły, bo matematyczne założenia z początku serii, co teraz widzę, pozwoliły mi się rozpędzić i doprowadzić do punktu przecięcia moich kilku natur rysowniczych. Nie jest tajemnicą, że kiedyś rysowałem inaczej, bardziej realistycznie i mięsiście, potem zacząłem odchodzić ku bardziej syntetycznym formom, bo i w nich dostrzegłem piękno i pewien konkret przekazu bez wdawania się np. w tzw. cieniowanie „siankiem”.

Gryzipiórek

Pierwsze trzystronicowe odcinki odgrywały rolę motywacyjno-rytmizującą, teraz jednak zmieniłem zamek i klucze do koncepcji serii. BB3 jest jeszcze w części taka jak dwie Timofowe, a w części sięga już po inne środki wyrazu. Nie ma też granicy pomiędzy przygodami, a Notesem Białaska - i dlatego właśnie zapowiadany zin Brew Biała zostaje wchłonięty przez Bibułę. Po prostu nie mogło być inaczej. Te rzeczy wołały do mnie. Zresztą Brew Biała i tak była ogonem Notesu, więc wszystko się zazębiło, magnes zebrał opiłki żelaza, kula śniegowa wpadła do kadzi z ponczem i cała rtęć jest w termometrze, że się tak wyrażę. Po prostu historia, którą chcę opowiedzieć nie zawsze potrzebuje szortu, bo czasem planszy, lub jednego rysunkowego grepsu (np. BB4 będzie pełnometrażowa). Ergo: różne narracje proporcjonalnie przenikają się i taka jest obecnie BB. W tym momencie widzę ją jako stustronicowy album co odpowiedni czas. Dla zwolenników mnie jako Tomas/z’a, mogę jeszcze dodać, że „sianko” w oldskulowym stylu też się pojawia…

Spotkanie w chmurach

W trzeciej Bi Bułce jest parę piłek o sztuce, względności pojęcia dobrej i złej plastyki, kiczu i pięknie, miernocie i geniuszu. O tym, że sztuka to dziwka i kochana matka, wróg i przyjaciel, że nie jest lekko, a czasami aż za. I to wszystko w undergroundowym komiksie! Heh. Oto wyjaśnienie dlaczego album nazywa się Profesor Sztuka. Postać o tym tytule i nazwisku zresztą naprawdę istnieje, byłem jego uczniem na studiach, a uczył mnie rysunku. Wykorzystałem ten ciekawy związek nazwiska i profesji.  

Spotkanie na B5

Głęboki banał. Właśnie dlatego gadanie o tym, co się robi uważam za zbędne - dzieło ma przecież usta, a autor dorabia mu niepotrzebnie gębę? Oczywiście z szacunku do odbiorcy i wydawcy robię to, czego się wymaga od autora. Nie jest to nawet takie złe, można trochę pokonfabulować. Heh. Ale co następuje, oznajmiam: My, naród polski, tfu, ja, Rafał Tomczak, w ramach komiksu świadomie działam nieco na przekór linijce i fabułom seriali telewizji polskiej. Ale tylko trochę, rzecz jasna. Nie gryzie się ręki, z której się je. A ja jem wiadrami. Jestem fanem.

Stany represyjne

Konkludując: razem ze mną i bohaterowie komiksu zamienili się ze spokojnych agentów Jego Owalnej Mości w fowistów polujących na dziwne postacie ankietowanych mieszkańców, bo zadanie spisu powszechnego ludności Jaźni Otoczaka zaczęło być trudniejsze niż się wydawało. Czy da się porachować jaźń? Kto w ogóle wymyślił coś takiego? Bo chyba nie ja? Czy mnie jest wobec tego więcej? O co chodzi w tej wyprawie? Heh.
Pozdrawiam,
Otoczak

Spotkanie z Panią Plastyką

Ciąg dalszy nastąpi...

Autorem grafiki tytułowej akcji społecznej "Kibicujemy komiksiarzom" jest Wojciech Stefaniec.