Pożegnanie

Drodzy Czytelnicy Ziniola, bardzo Wam dziękuję za czas spędzony na lekturze magazynu w każdej postaci, w jakiej się ukazywał. We wrześniu obchodziliśmy ciche 20-lecie, wydając dwa chyba całkiem niezłe ziny, stworzone na matrycy z 1998 roku. Mam nadzieję, że sprawiły Wam nieco radości. A dzisiaj stuknęła nam dyszka w cybersferze.

Dziękuję wszystkim współpracownikom, których na przestrzeni tych 20 lat udało mi się namówić na "zrobienie czegoś do Ziniola", wszystkim artystom, pisarzom, publicystom, wydawcom, składaczom, ludziom, którzy od lat budują scenę komiksową w Polsce. To dla mnie zaszczyt, że wszystkich Was poznałem - na żywo, mejlowo, przez gg, fejsa, cokolwiek. 

Żegnam się z jednej prostej przyczyny: uważam, że nie ma już miejsca na coś takiego, jak Ziniol. Jest wiele innych fajniejszych miejsc w sieci, którym niezmiennie kibicuję. Róbcie swoje, rysujcie komiksy, piszcie je i piszcie o nich, a przede wszystkim je czytajcie! 

A jako, że już nigdy nie napiszę niczego w stylu "nowy numer Ziniola już za...", zostawiam Was z wygrzebanymi z archiwum starymi numerami. Na odchodne Ziniol wietrzy szuflady i można go sobie kupić w całkiem rozsądnych cenach.

Trzymajcie się! Strzałka!